Biajo Marin

 

Biagio Marin, poeta veneto

http://it.wikipedia.org/wiki/Biagio_Marin

 

http://www.biagiomarin.it/pagina_principale.htm

(poexia en lengoa veneta graexana- de Gravo/Grau/Grado):

 

Lásseme cantâ

Oh! lásseme cantâ

son solo una sigala

e per duta l’istà

canto solo co’ l’ala.

Un monotono crío

che ingrixa ‘l sielo blu,

ma xe ‘l recordo mio

che se leva per tu.

No stâ tôme ‘sto sigo

d’amor che te ferisse

comò le stele fisse

che a notte fa un rivo.

Fin a l’ultimo fiào

‘sto crío d’inamorào

lásselo verze el sielo

co’ ‘l tagio d’un cortelo.

Xe solo ‘l baso mio

su la to boca d’oro;

fin che me moro

‘sto baso asseta, Dio!

—————————————————————————————————————————————————-

Confrontar co:

Juan Ramón Jimenez, poeta spagnolo

(poexia en lengoa spagnola):

 

Cancion

Cuando tus manos eran luna

cojieron del jardín del cielo

tus ojos, violetas divinas.

¡Qué nostaljia, cuando tus ojos

recuerdan, de noche, su mata

a la luz muerta de tus manos!

¡Toda mi alma, con su mindo,

pongo en mis ojos de la tierra,

para mirarte, mujer clara!

¿No encontrarán tu dos violetas

bello el paraje a que las llevo,

cojiendo en mi alma lo increado?

Lascia un commento