Barause (Barausse) - Rause (Rausse) ?

Barause (Barausse) - Rause (Rausse) ?

Messaggioda Berto » ven ott 17, 2014 7:36 pm

http://www.cognomix.it/mappe-dei-cognom ... i/BARAUSSE

80 Veneto
3 Lombardia
2 Piemonte
1 Trentino A.A.
1 Emilia-Romagna

http://www.cognomix.it/mappe-dei-cognom ... TO/VICENZA

13 Thiene
10 Monticello Conte Otto
7 Vicenza
3 Schio
2 Breganze
1 Bolzano Vicentino
1 Velo d'Astico
1 Lonigo
1 Pianezze
1 Zugliano
1 Marostica
1 Lugo di Vicenza
1 Sarcedo
Prima l'uomo poi caso mai anche gli idoli e solo quelli che favoriscono la vita e non la morte; Dio invece è un'altra cosa sia dall'uomo che dai suoi idoli.
Avatar utente
Berto
Site Admin
 
Messaggi: 38318
Iscritto il: ven nov 15, 2013 10:02 pm

Re: Barause (Barausse) - Rause (Rausse) ?

Messaggioda Berto » ven ott 17, 2014 7:36 pm

Cfr. co : ???

Baraldo, Baraldini, Baroxo (Barroso), ...

http://www.cognomix.it/mappe-dei-cognom ... ni/BARALDO

308 Veneto
90 Lombardia
39 Piemonte
13 Emilia-Romagna
10 Friuli V.G.
7 Trentino A.A.
5 Toscana
3 Liguria
2 Sicilia
2 Lazio
1 Calabria
1 Sardegna
1 Marche

http://www.acsimeri.it/paginauno/Cognom ... /index.htm
Prima l'uomo poi caso mai anche gli idoli e solo quelli che favoriscono la vita e non la morte; Dio invece è un'altra cosa sia dall'uomo che dai suoi idoli.
Avatar utente
Berto
Site Admin
 
Messaggi: 38318
Iscritto il: ven nov 15, 2013 10:02 pm

Re: Barause (Barausse) - Rause (Rausse) ?

Messaggioda Berto » dom ott 19, 2014 5:59 pm

???

Da:

Barba (el xio parerno/paderno/paterno)
viewtopic.php?f=44&t=1074

Lesego longobardo Henry Spelman
https://docs.google.com/file/d/0B_VoBnR ... dfSUU/edit

Quaderni del Dipartimento di Linguistica - Università di Firenze 15 (2005): 55-122
PRECOCI COMPETENZE LINGUISTICHE NELL’ERUDIZIONE STORICOANTIQUARIA: LE PRESENZE LONGOBARDE NEL GLOSSARIUM ARCHAIOLOGICUM DI HENRY SPELMAN
Giovanna PRINCI BRACCIN

18. barbas, barba ‘zio’.
[p. 63a] « BARBANUS. Patruus. Longobard. lib. 1. Tit. 10. l. 1 [= Rot. 163]. Si frater in morte fratris sui, aut barbani, quod est patruus --- insidiatus fuerit. Lib. 2. Tit. 14.
l. 26 [= Liut. 145]. Barbanus in cuius mundio fuit. Andreas Presb. in abbreviat. Hist. Longob. apud Lindenb. Tunc Karleman germanus ejus, obviam veniens Karolo Regi barbano suo, etc. Longobardis barbo est il zio, i. patruus ».
Spelman non si confronta con il compito di etimologizzare il termine (alquanto frequente anche nei documenti specie meridionali, Princi Braccini 1998-99: 194 e 2000: 6), per il quale a tutt’oggi, come noto, si oscilla fra una spiegazione latina (sviluppo metonimico da barba, in quanto segno di autorevolezza e rispetto) e una germanica (bar ‘uomo’ + bas ‘Geschwister’). Interessante notare la forma longobarda fornita da Spelman (ma nel Glossario del Lindenbrog si legge lombardis non longobardis!), quel barbo, con tema dunque in nasale (ma è barba!), che bene si presenta come antecedente di un barbano. Non meno interessante è che per la documentazione della voce si ricorra ad una occorrenza in uno dei continuatori della Historia Langobardorum di Paolo Diacono, Andrea da Bergamo, autore di un Chronicon, scritto intorno all’877.


19. baro ‘uomo libero (atto alle armi)’, ‘vassallo’.
[pp. 64a-73a] « BARO, BARUS, BARANGUS, BARONAGIUM, BARNAGIUM, BARANGIUM, BARONIA, BARONATUS.

Barones dixerunt posteri, quos antiqui, Proceres et Heroes: sed de nominis origine magna lis est. Quidam enim a Graecis petunt, quidam a Romanis, quidam a barbaris: multipliciter etiam a singulis, et per probrum alias, alias per eminentiam. Apud Graecos βαρος pondus, molem, gravitatem significat: unde veteres Romani, barones dixere pro bardis et stupidis; quod ipsum βαρυ;ς nonnunquam onat, sed et alias quidem, elatum, generosum, fortem: quo sensu apud Plutarchum et Nicandrum, βαρυ;ς αjνη;ρ legitur. Hinc Erasmus: Baros (inquit) nonnunquam fastum significat, et latine graves viros dicimus, eximios, magnaeque authoritatis: unde suspicor et nunc dici barones qui generis et virtutum authoritate praeminent: Reperitur apud Ciceronem utroque sensu ut quidam volunt: scil. in Epistolis, et in lib. de Finibus, pro stupido.
Non autem a Graeco, sed a Barone muliere quadam Philosophiae satis infoeliciter studiosa, ut e Suida notant [...].
Sed his omissis, ut ad fontem perveniamus: considerandum est, cujus sit vocabulum (baro) et quale munus. Munus autem omnium consensu, feodale est (licet ipsa vox in textu Juris feudalis non reperiatur) feudorumque originem, nemo non agnoscit a barbaris, puta Gothis, Vandalis, Longobardis, etc. qui barbaria sua nobiles, nihil Graece, nihil norunt Latine.
Non igitur credibile est ut ipsi patriis suis muneribus, exoticas quaererent appellationes, duras praesertim et insolitas; cum vel ipsas quidem notissimas non admitterent. Quis enim non vidit, eos sic admiratos esse suae gentis vocabula, ut proscriptis Graecorum Romanorumque istis, haec (cum jugo simul) utrique Imperio, et omnibus Europae populis imposuerint?
Quoad etymon igitur atque idioma, baro nativo sensu idem esse videtur quod Latinis vir: priscis Anglo-Saxonibus (ut passim occurrit) WER [scritto con la runa wyn!], recentioribus WAR [con la win!], unde BURGHAR pro viro, seu barone Civitatis. Aliis var: sic varigildum pro precio hominis, et varon Hispanis, tam pro viro quam pro magnate. Francis antiquis ber: ex quo forte berones supradicti, et hautber pro viro summo, vel majori domino.
Gloss. Latino-Gall. ber, baro, vir. Hinc Gallis bernage et barnage, pro clientela Baronis.
Alamannis bar; unde in suis legibus baro: et Longobardicis Salicisque baro; Chartis Alamannicis Paro. [...] Conveniunt itaque bar et vir, in multiplici significatione: utpote pro homine simpliciter praestantiori seu forti: pro marito, etc. de quibus illico in seqq.
[p. 65a] Baro pro homine simpliciter, et quovis viro [...]. LL. Longob. lib. 1. Tit. 9. l. 3 [= Rot. 14]. Si quis homicidium perpetraverit in barone, libero, vel servo, vel ancilla etc. Galli etiam hodie utuntur baron Adject. pro masculino, ut Sain et baron.
Baro pro homine libero, et libertino [...] Baro pro viro forti, et pro mercenario [...] Et Isidor. orig. lib. 9. cap. 4. [...] Barones graeco nomine [...].
[p. 66a] Baro pro Vassallo seu cliente feodali in genere, et quem nos libere tenentem vocamus [...].
Baro, pro Vassallo capitali maiore. Hoc est, pro Duce, Marchione, Comite, Vicecomite, et simplici magnate. Sub Baronis appellatione recte veniunt hi omnes, cum vel maximus, Principis sit vassallus, eique teneatur homagii vinculo, seu potius Baronagii, hoc est, de agendo vel essendo Barone suo, quod hominem (seu clientem) praestantiorem significare super ostendimus. [...].
[p. 66b] Baro pro simplici Magnate: hodie notissimum, sed non pari ubique consideratione.
Galli, Germani, Itali, Feudistarum amplectentes definitionem e Baldo petitam: Baronem vocant, qui merum mistum i. imperium habet in aliquo castro ex concessione Principis; vel ut alii loquuntur, summae, mediae, et infimae jurisdictionis jus in arce quadam a Principe concessum. [...]
[seguono vari altri paragrafi]
[p. 67a] Formula autem creandi Baronis rescriptitii, alia non est [...].
[p. 69a] Adhuc Barones majiores. Item Barones Regis, Barones primitivi, Barones Capitales, etc. [...] LL. Longob. Tit. 13. § 1. Si quis ex Baronibus nostris ad nos venire voluerit, etc. [...] [p. 72a] Baro pro Equite. [...]
[p. 72b] Baro pro filio primogenito [...]
[p. 72b] Barones denique pro scelestis, vagis, latronibus et hujusmodi dici, me docuit Scipio Ammirato in suo lib. Delle famiglie nob. Napolit. Ca. del Barone, quem suo idiomate subjicemus [segue citazione del passo] [p. 72b] Baronagium [...]
[p. 72b] Baronia quibusdam Baronatus. Est dignitas, territorium, seu patrimonium Baronis.
[...]
[p. 74a] Usi sunt praeterea antiqui, vocibus Baroniculus, Barunculus, Bariculus, pro Barone minore [...]. »
[pp. 73a-76b] « BARONETTUS, BARONCELLUS, BARONULUS, BARONCULUS, BARICULUS, BARONICULUS. Occurrunt omnia diminutiva a Barone, ut Domicellus et Italicum Domicello, a domino [...].
[p. 74a] Usi sunt praeterea antiqui, vocibus Baroniculus, Barunculus, Bariculus, pro Barone minore: ut de duabus prioribus constat in Medulla Grammaticae, ann. hinc 200, M.
S. de omnibus in Ort. vocab. Et Baroncelli nomen Itali a Barone (inquit Insulanus) suo more, tanquam minorem Baronem finxere.[...] ».
La voce baro etc. è un vero e proprio trattatello sulla parola (della cui origine non chiara, a tutt’oggi, Spelman si mostra ben consapevole) e sulla ‘cosa’, dieci pagine, convenientemente introdotte dal titolo Diatriba de Baronibus, alle quali fanno seguito alcune altre pagine (73a-76b) dedicate agli alterati Baronettus, Baroncellus, Baronulus, Baronculus, Bariculus, Baroniculus.
Vengono affrontati anche problemi di grande rilievo storico, simile ad un sistema feudale; oppure quello dell’origine del Parlamento.
L’unica citazione da testi longobardi è da Rotari 14, che del resto all’interno delle Leges Langobardorum, è la prima delle due sole occorrenze di baro (l’altra è in Rotari 17: “Si quis ex baronibus nostris ad nos voluerit venire, securus veniat, et inlesus ad suos revertatur [...]”).
Quanto alla voce baronettus etc., è preceduta dal titolo De Baronetto veteri et novo, che corrisponde all’interesse precipuo di Spelman, perché in effetti è su baronettus in Inghilterra che si concentra l’intero discorso salvo per un breve paragrafo riservato a baruniculus, barunculus, bariculus “pro Barone minore”.
Prima l'uomo poi caso mai anche gli idoli e solo quelli che favoriscono la vita e non la morte; Dio invece è un'altra cosa sia dall'uomo che dai suoi idoli.
Avatar utente
Berto
Site Admin
 
Messaggi: 38318
Iscritto il: ven nov 15, 2013 10:02 pm


Torna a Cognomi dei veneti

Chi c’è in linea

Visitano il forum: Nessuno e 5 ospiti

cron